Sunday, February 1, 2009

EDITORYAL, Pag-usapan Po Natin! Feb 2009 Issue




Sa panahong ito ng globalisasyon, marami na ang tinanggal sa trabaho at mga pabrikang nagsara. Hindi ito bunga ng katigasan ng ulo ng mga manggagawa. Malinaw na dulot ito ng malupit na pandaigdigang kompetisyon. Katunayan pinalalala pa ito ng kawalan ng magandang solusyon ng gobyerno na proteksyunan ang lokal na kabuhayan laban sa dayuhang kompetisyon. Paghihirap sa buong pamilya ang dulot ng pagkatanggal sa trabaho. Dahil dito, dumarami ang krimen na umuusbong mula sa kahirapan.

Kailan lang naidagdag sa ating vocabulary ang salitang globalisasyon, at wala pang malinaw na konsepto kung ano ito. Akala natin na ang magkabahaging impormasyon, problema, at responsibilidad ay kapaki-pakinabang sa ating lahat. Ngunit sa kasalukuyan krisis pinansyal malinaw na ang globalisasyon ay nagdala lamang sa atin ng mas maraming problema. Bakit ito nangyayari? Dahil kaya sa ating ginagamit ang isang sistema na paurong? Sa halip na matotong gumawa ng tulong-tulong, tayo ay naghahanap ng mga paraan upang sumakop at mang-api sa isa't isa? Ang ganitong diskarte ay nagdala sa atin sa isang nakakalungkot na sitwasyon, at ngayon ang mga lider ng ating mundo ay nagmamadali upang manauli ang kalagayan sa pamamagitan ng pagtatag ng mga polisiyang "Kamotin mo ako at kakamutin rin kita." Gayunman, kahit na ating sundan ang ganitong modelong pang-negosyo, kahit na ihinto natin ang pagsisinungaling sa bawat isa at simulan ang paggawa ng "matapat na negosyo," ito ay hindi pa rin makakatulong. Ang globalisasyon ay nagdala sa atin sa isang punto kung saan tayo ay tulad ng mga bahagi sa ating katawan. Tayo ay naging napaka-konektado na sa isa’t isa kung saan wala ng saysay ang paggawa ng matapat na negosyo at ang paglikha ng makatarungang global na pamahalaan, kung ang hangarin ay para lamang mailigtas ang sariling kapakanan. Gayon pa man, ito ang ating makikita sa mga lider sa ating mundo; ang pag-uusap upang likhain ang isang pinagsamang sistema ng pandaigdigang regulasyon. Sa kasamaang palad, hindi nito malutas ang krisis pang-ekonomiya sa kasalukuyan dahil ang tunay na problema ay ang ating paglabag sa batas ng kalikasan. Ang ating sistema ay hindi lamang dapat nakabatay sa makatarungang mga patakaran, kasunduan at katapatan; dapat din gumana ang mga ito tulad ng mga elemento ng isang sistema na kung saan ating isaalang-alang ang iba na mahalaga tulad ng pagsaalang-alang sa ating mga sarili. Kung tayo ay patuloy sa paggawa ng ating sistema batay sa mga batas na makasarili - kahit na yaong mga taong bukas at matapat, kapag sundin ang patakarang, "Ang inyo ay inyo at ang amin ay amin," ang sistema ay hindi gumagana at tayo ay haharap sa isang mas malaki pang gulo. Dapat nating unawain na ang lahat ay sama-sama, at upang manatili, ang tanging paraan lamang ay matuto ang lahat na alagaan ang kapakanan ng bawat isa. Hangga't hindi pa natin simulang kumilos sa ganitong paraan, ang krisis ay hindi matatapos at ang ating sama-samang paghihirap ay magpapatuloy.

Ullessis Ahmad Yusuf Abaya, Sr.