Wednesday, November 4, 2009

Ang Tao



Sa inihayag na mga kasulatan makakahanap tayo ng maraming mga obserbasyon na nagbigay ng liwanag sa kaisipan ng tao at sa kanyang magkasalungat na kalooban. Sa walang pag-aalinlangan wala ng mas kahanga-hanga pa, mas maselan at sensitibo sa lahat ng nilikha liban sa tao. Kasabay nito, siya ang may pinakamalaking magkahalong salungatan. Siya ay mahina, ngunit humahanga sa lakas. Siya ay mahirap ngunit baliw na baliw sa kayamanan.Siya ay may kamatayan ngunit naghahahangad ng buhay kawalang-hanggan. Siya ay isang tagapagmana ng isang daang karamdaman at mga sakit ngunit naghahanap ng kalusugan at kaligayahan. Siya ay may mahinang damdamin ngunit maraming ambisyon. Ang kanyang mga pangangailangan at ang kanyang hinahangad ay walang hanggan. Siya ay mas masilan pa kaysa sa bula ngunit hindi mapakali. Ang kanyang mga damdamin at emosyon ay nagbabago sa bawat sandali. Ang kanyang pagkauhaw ay di matatapos.Siya ay hindi nagpapahinga makamtan lamang ang mataas na karangalan ngunit hindi rin nasisiyahan. Kung ano ang meron siya para sa kanya ay wala itong alindog habang kung ano ang wala siya ay palagi niya itong hinahanap upang kanyang makamtan. Itong limitadong mundo, ang panandalian buhay, ay hindi sapat para sa pagtupad ng kanyang hinahangad at mga pangarap. Ngunit sa mga magkasalungat na ito, sa kataasan ng kanyang ambisyon at ang bagabag ng kanyang kaluluwa, doon nakatago ang mga lihim ng kaluwalhatian ng tao at sa kanyang mataas na pwesto bilang Vicegerent (Katiwala) ng Diyos sa lupa. Ito ay kahanga-hanga, ang kakaibang uri ng kanyang likas na katangian na kung saan sapilitan sa kanya upang tanggapin ang mapanganib na responsibilidad bilang katiwala, matapos ang mga langit, ang lupa at ang mga bundok ay tumangging pasanin ang mga ito.

“Katotohanang Aming inihandog ang Amanah sa kalangitan at kalupaan at sa kabundukan, datapuwat tumanggi sila na dalhin ito at sila ay nangangamba rito, at ang tao ay nagpasan nito. Katotohanang siya ay hindi makatarungan at walang muwang.” (Qur’an 33:72)

Tuesday, November 3, 2009

Ang Dalawang Yugto ng Buhay



Ang buhay ng tao ay isang natatanging palatandaan na wala ng iba pang halimbawang matatagpuan sa buong kalawakan ng sansinukob. Ang tao ay makatwirang tinawag na “pinakamahusay sa lahat ng mga nilikha”, na nangangahulugang ang pinakamahusay at pinaka-mabuluhang “nilikha” sa lahat ng mga bagay na nalikha. Ang ganyang “makabuluhang nilikha” ay hindi maaaring nilikha nang walang dahilan. Ang Maylikha ng tao ay lumikha sa kanya ayon sa isang espesyal na plano. Ang Kanyang layunin na ang tao ay dapat gugugol ng panahon ng pagsubok dito sa kasalukuyan, hindi lubos na mundo at kasunod nito, ayon sa kanyang mga gawa, siya ay magkaroon ng karapatang manahan sa isang sakdal at walang hangganang mundo, ang tinatawag na Paraiso.

Ang Maylikha ay lumikha ng mundong ito, bilang isa sa kalahati ng isang pares - ang unang kalahati ay ang kasalukuyang mundo, kung saan tayo ay namumuhay pagkatapos tayo ipinanganak, at ang isa pang kalahati ay ang walang hangganang mundo kung saan titira tayo pagkatapos ng kamatayan. Ginawa ng Maylikha ang tao bilang isang walang hangganang nilikha at hinati ang kanyang buhay sa dalawang yugto - ang panahon bago dumating ang kamatayan o ang buhay sa mundo at ang panahon pagkalipas ng kamatayan o ang buhay pagkabuhay muli. Ang limitadong panahon bago ang kamatayan ay sinadya upang maging isang pagsubok para sa tao, habang ang panahon ng pagkabuhay muli ay ang panahon para sa kanyang mga gantimpala o parusa, batay sa kanyang pagganap sa mga pagsubok sa buhay na ito. Ito ang pamamaraan ng buhay sa mundo batay sa pagbalangkas ng kanyang Manlilikha. Ang tunay na layunin sa paglikha ay para piliin ang mga angkop na tumira sa mundo ng Paraiso.

Monday, November 2, 2009

Ang Pagkakalikhang Plano ng Diyos



Sabi ng isang dalubhasa sa pilosopiya mula sa kanluran, na lumilitaw na ang tao ay isang estranghero sa malawak na sanlibutan. Tila ang tao ay hindi ginawa para sa mundo, ni ang mundo na ito ay ginawa para sa tao. Parehong tila hindi magkabagay.

Ang tao ay ipinanganak na may potensyal na walang hanggan, ngunit sa kasalukuyan mundo makahanap lamang siya ng napaka-limitadong gamit para sa mga ito. Ayon sa kanyang likas na katangian, ang tao ay nagnanais na mabuhay magpasawalang-hanggan, ngunit di magtagal, at di man niya gusto, ang kamatayan ay darating upang taposin ang kanyang buhay. Siya ay kumupkop ng katakut-takot na dami ng mga hangarin sa kanyang puso, ngunit ang mga ito ay hindi kailan man natupad. Siya ay nagtalaga ng isang buhay ng mga pangarap sa kanyang kaisipan, ngunit ang mga pangarap na ito ay hindi kailanman maisasakatuparan. Sa ganitong kalagayan, ay walang pagkakaiba sa pagitan ng isang mahirap na tao at ng isang mayaman. Bakit hindi magkabagay ang tao at ang kasalukuyan mundo? Maaari nating makita ang mga sagot kung ating maunawaan ang Paglikhang Plano ng Diyos.

Ang katotohanan ay ang Diyos - ang Maylikha ng tao, ay lumikha ang tao ayon sa Kanyang plano. Para maging malapit sa planong ito ay kinakailangan para sa isang tao na magkaroon ng isang masusing pag-unawa ng kanyang sarili - tulad ng paggawa ng isang makina ay maaari lamang mauunawaan kung pag-aralan natin ang mga disenyo ng makinista na gumawa nito. Bukod sa isip ng makinista, walang iba pang mga bagay na maaaring magpaliwanag kung para sa ano ang makina ay sinadya. Ang kalagayan ng tao ay magkatulad.

Sunday, November 1, 2009

Ang Tao, Ang Tanong



Sa ating buhay, mayroong isang katanungang nananatili sa likod ng bawat katanungan. Ito ay sagot sa isang malalim at matinding katanungang hindi nasasagot sa ibang paraan, "Ano ang kahulugan ng aking buhay?" Para sa isang taong nagtatanong nito, na hindi makakahanap ang sagot mula sa mga tradisyon, siyensiya, sikolohiya, sining at panitikan; sa isang taong hindi nasisiyahan sa kahit ano pa man maliban sa pagkakaroon ng mga kasagotan sa mga tanong na ito, siya ay handang damhin ang antas na lampas na sa limang pandamang bahagi ng tao.

Ano ang layunin ng paglikha? Bakit ako umiiral at bakit ako nandirito. Ang mga ito ay iilan lamang sa mga palaisipan ng bawat tao mula sa simula. Ang buong sansinukob na umiiral ay nagpahiwatig na mayroong isang taga-paglikha. Ang mga disenyo ay nagpapahiwatig ng isang tagagawa. Samakatuwid, kailangan nating malaman ang mga layunin ng pag-iral upang magkaroon ng kahulugan ang buhay at upang gawin kung ano ang kapaki-pakinabang. Gayunman, sa buong kapanahonan, nagkaroon ng mga taong itinanggi ang pag-iral ng Diyos. Gayon pa man, karamihan ng sangkatauhan ay naniwala at patuloy na naniniwala sa pagkakaroon ng isang Makapangyarihang lumikha sa mundong ito na may layunin. Para sa kanila, ang pinaka-mahalaga pa rin ay ang malaman ang tungkol sa Maykapal at ang mga layunin kung bakit Niya nilikha ang tao.

Bilang bunga ng paghahanap ng mga kasagutan, ang iba't-ibang mga dalubhasa sa pilosopiya na nagmumuni-muni tungkol sa tanong na ito ay nagkakaroon ng hindi mabilang na mga sagot, kung saan ang lahat ay batay sa mga pagpapalagay lamang, na hindi maaaring mapatunayan. Marami ring mga taong nagsasabi at patuloy sa paniniwala na walang layunin ang pagkalikha ng mga tao. Ayon sa kanila, ang pag-iral ng tao ay isang produkto lamang ng pagkakataon. Dahil sa walang kaalaman sa mga layunin ng buhay, ang pag-iral ng tao ay nawawalan ng kahulugan at nasasayang lamang, at ang gantimpala ng isang buhay na walang hanggang kaligayahan sa hinaharap ay lubos na nawawasak. Samakatuwid, isang bagay na napaka-halaga para sa tao ang makahanap ng tamang kasagotan sa isang tanong: "Bakit nandito tayo?"