Buhay Solo

Ang mga taong solo sa buhay ay madalas nahihirapang magpaliwanag ng kanilang sitwasyon sa hindi lang iisang tao. Palagi nilang ipinagtanggol ang katayuang sila ay wala pa ring asawa at dapat linawin ang mga dahilan nito. Mayroon kasing isang halimbawang inaasahang gayahin ng lahat: tapusin mo ang iyong pag-aaral, lumagay sa estado ng pag-aasawa, at magkaroon ng mga anak. Ito ang karaniwang nangyayari sa lipunan at inaasahang gayahin ng lahat. Kung sasalungat ka sa mga ito, kailangan mong ipaliwanag lagi ang iyong dahilan.

Ang sistemang ito sa lipunan ay hindi angkop para sa lahat ng mga tao. Kung papano mamuhay ang isang indibidwal ay dapat nating igalang. Gayunpaman, ang taong buhay solo ay lagi na lamang nagtatanggol kung bakit niya ito pinili. Ang pamimilit ng lipunan ay dumadating sa iba't-ibang pamamaraan. Ang ilan ay masyadong lantaran, tulad ng mga kaibigan, ka-pamilya at kahit pa yaong mga taong di mo kilala, na magtatanong: Bakit solo ka pa sa buhay? Ano pa ang hinihintay mo? Alam mo bang paglampas mo na sa tamang edad ay maaaring hindi ka na magkaroon ng mga anak? At marami pang ibang mga katanungan.

Ang iba pang uri ng pangungutya ay di lantad, tulad ng titig na may kasamang awa sa iyo kapag masabi mo na ang iyong marital status. Ang patuloy na pagtatanggol ng iyong sarili at ang mga titig ng awa sa kalaunan ay magbubunga ng paniniwalang ikaw nga ay mali sa iyong desisyon.

Para sa lahat ng mga taong buhay solo, hindi mo na kailangang guluhin pa ang iyong sarili sa ganitong mga panggagambala! Sa tingin ko maaari mong ibalik sa kanila ang kanilang mga sinasabi. Tanungin mo kung bakit sila nag-asawa ng maaga, at bakit pinili nilang magkaroon ng mga anak ng maaga. At huwag kalimutan na bigyan sila ng isang titig na nakakalungkot habang sila ang nangangapa ng mga kasagutan sa iyong mga katanungan. Ipaalam sa kanila na masyado silang nagmabilis sa kanilang mga desisyon at sabihin na may tamang panahon kung kailan lalagay sa buhay na may nagpapabigat.

Naniniwala ako na may sabwatan lang ang mga iyan. Sa tingin ko, kung ating alamin kung ano talaga ang nasa loob nila, mas ninanais nila ang mag-isa, at gusto lang nila na hatakin ka pababa sa parehong antas ng paghihirap. Huwag mong hayaang mahulog sa kanilang mga bitag.

Papaano Maging Karapat-dapat sa Paraiso

Sa kasalukuyan mundo na puno ng mga pagsubok, kahit sino pa man, upang maging karapat-dapat para sa Paraiso, ay kailangang magkaroon ng dalawang kwalipikasyon: isa rito ay ang kilalanin ang katotohanan at ang isa pa ay ang dumanas ng isang pamumuhay na may prinsipyo. Ang mga taong maging karapat-dapat sa pagsusulit na ito ay bibigyan ng isang lugar sa Paraiso - kung saan ang lahat ng kanilang mga hinahangad ay matutupad. Para naman sa mga taong hindi magtagumpay sa pagsubok na ito, gugulin nila ang isang estado ng buhay na pinagkakaitan ng walang hanggan.

Sa kasalukuyang mundo, matutunghayan ng bawat tao ang kanyang sarili na malayang-malaya. Gayunman, ang kalayaang ito ay hindi pag-aari niya bilang isang karapatan, ngunit sa halip ay isang pagsubok. Walang ibang dapat gawin ang tao liban sa kilalanin ang katotohanan sa nag-iisang Diyos, at sumuko sa Kanya - hindi sa pamamagitan ng pamimilit ngunit sa kanyang sariling kagustuhan. Itong pagsuko sa katotohanan sa nag-iisang Tagapaglikha ay walang duda ang pinakamalaking sakripisyo na magawa ng sinumang tao. Ang pagtanggap ng katotohanan sa nag-iisang Tagapaglikha ay ang pagpalagay sa sarili na mas maliit sa harap Niya, at ang pagpapakumbaba maging sa kapwa. Ngunit ito ay ang tunay na kalinisang-puri, na maghirang ng tao sa pinakamataas na posisyon. Tunay na ito ang magdadala sa kanya sa mga pintuan ng Paraiso.

Ang pangalawang mahalagang bagay ay ang pangangailangan ng pagdanas ng isang ma-prinsipyong uri ng pamumuhay. Kadalasan ang karakter ng isang tao ay hinuhubog sa pamamagitan ng kanyang mga emosyon - galit, paghihiganti, inggit, tunggalian, atbp. Ang mga ito ay ang negatibong damdamin na humuhugis sa pagkatao ng isang tao. Ngunit sa pamamagitan ng mga ito, ang tao ay dapat maging disiplinado. Hindi niya dapat gawin ang kanyang pagkatao sa ilalim ng impluwensiya ng panlabas na mga insentibo, ngunit sa pamamagitan ng kanyang sariling desisyon, dapat magtatag ang mga ito batay sa mas mataas na prinsipyo. Ito ay ang tinatawag na Banal na karakter.

Ano Ang Paraiso

Paraiso ang pangalan ng isang huwarang mundo at ang pagnanais para dito ay nasa puso ng bawat isa. Dito lamang sa Paraiso makamit ang katuparan ng pagiging isang tunay na tao. Buong buhay siyang nagnanais makamtan ang tunay na Paraiso, at ito naman ay naghihintay lamang sa kanya.

Ang Paraiso ay ang mundo, kung saan maabot ng isang tao ang kanyang kumpletong katuparan. Ito ang kanyang tahanan kung saan siya ay makapag-isip sa paraang gusto niya.
Ito ang daigdig kung saan makikita ang lahat niyang hinahangad na makita. Dito niya marinig ang mga tunog na magbigay-lugod sa kanyang mga pandinig sa tunay na kahulugan. Dito niya mahahawakan ang mga bagay-bagay na nagbibigay sa kanya ng pinakamataas na antas ng kasiyahan. Dito niya makakasama ang mga taong gawin ang kanyang buhay na lubhang mahalaga. Dito niya malanghap ang tunay na sariwa’t nakapagpapasiglang simoy ng hangin. At dito sa Paraiso, siya ay makakakain ng mga pagkaing labis niyang minimithi at mga inuming tanging nasa guniguni lamang ng kanyang kaisipan sa ngayon.

Bakit May Kabilang Buhay

Maraming tao ang naniniwala na may dahilan para sa ating pananatiling buhay at kadalasan ito ay batay sa relihiyon. Maaaring isang napaka malalim na paniniwala na ang tanging dahilan kung bakit tayo ay nandidito sa mundo ay dahil kinakailangan nating magsilbi para sa isang layuning bahagi sa isang dakilang plano. Ang ating pag-iral ay isa lamang maikling hakbang, isang 'pagsubok' bago tayo pumunta sa mas totoong buhay. Ito ay isang napaka-matibay na paniniwalang mahirap baliwalain, kahit sa mga taong hindi naniniwala nito.

Sa buong kasaysayan nagkaroon na ng maraming bilang ng mga tao na may ginawang sakripisyo para sa kapakanan ng iba, kahit ang sariling buhay ay ibinigay para sa kanilang mga ipinaglalaban. Marahil sila ay namatay na may kasiyahan sa pagkakaalam na sila ay mayroong nagawang isang makabuluhang kontribusyon sa pag-unlad ng sangkatauhan. Maaaring tama sila, ngunit ano ang kanilang nakamit? Ang isang mas mabuting buhay para sa mga naiiwan na kung saan ang lahat ay nagpapasalamat?

Ngunit may ilang mga tao na hindi kumbinsido na mayroong "kabilang buhay." Gayunpaman, ang hinaharap ay hindi maaaring baliwalain dahil lamang sa iilang hindi kumbinsido nito. Kung ang Tagapaglikha ay kayang gumawa ng kahit ano, at wala ng susunod pa maliban sa mundo ito, tiyak ang Kanyang ginawa ay hindi kanaisnais para sa atin. Madalas nating makita ang mga tanda ng mga kamay ng Tagapaglikha bilang tagapagpanatili sa ating mundo, ngunit nakikita din natin ang kawalan ng katarungan. Dahil ang Maylikha ay makatarungan, dapat lamang na pagkatapos sa mundong ito mayroon pang isang naghihintay na magbibigay ng kabayaran sa mga taong nagtitiis, at katarungan sa mga gumawa ng kamalian.

Upang magkakaroon ng iba’t-ibang mga karanasan, ang mga disenyo ng bawat kapaligiran ay ginawa ng Maylikha ayon sa kinakailangan. Ang mga lugar ng gantimpala at kaparusahan ay dapat na ganap na naiiba. Kaya nilikha Niya ang dalawang mundo: ang daigdig na ating ginagalawan ngayon at ang susunod pagkatapos nito. Ang ngayon ay kaharian ng natural na mga batas, at nandirito ang lahat ng karapat-dapat para sa ating mga espirituwal na pakikibaka. Ang susunod ay kaharian ng espirituwal na mga batas; at nandodoon ang lahat ng karapat-dapat para sa kasiyahan ng mga gantimpala.

Ang susunod na mundo ay isang mahalagang bahagi ng tunay na pagsamba. Ang sinaunang mga propeta, mga iskolar, at mga pantas ay laging tumutukoy sa kabilang buhay. Ang mga aklat at mga kasulatan ay gumawa ng maraming mga pagbabanggit nito. Walang pag-aalinlanganan na sa buong kasaysayan, ito ay isang batayan ng lahat ng porma ng pananampalataya, na mayroong susunod na mundo, mayroong kabilang buhay.

Hindi lamang para sa katarungan, ngunit para sa ating tunay na gantimpala. Ang tunay na kahanga-hangang karanasan sa pagiging isa sa mga tatanggap ng gantimpala sa paggawa ng mabuting gawain dito sa mundo, ay maaari lamang na maranasan sa isang lupain na sadyang ginawa para sa gantimpala at pagkamalapit sa Walang-hanggan. Ang mundong ito ay ganap na naka-disenyo para sa mga hamon; ang susunod na mundo ay ganap na naka-disenyo para sa kasiyahan at tuwa kasama ang Maylikha. Iyon ang dahilan kung bakit may mga pangangailangan na magkaroon ng dalawang kaharian. Iyon ang dahilan kung bakit ganito ang ating mundo. Ang bawat aspeto ay isang pagsubok at paghamon.

Ang susunod na mundo ay dinisenyo para sa kanyang sariling layunin, kung saan matutunghayan ang puro at lubos na kaligayahan. Kapag inilagay sa kanilang tamang pananaw, ang lahat ng mga problema sa buhay ay maging maliwanag. Hindi maging madali, hindi maging kaaya-aya, ngunit maging maliwanag. At kapag naiintindihan ng isang tao ang paghihirap, ang kanyang mga pasanin ay mapagaan ng lubosan. Kaya maaari pa rin tayong magkaroon ng kapanatagan ng kaluluwa at kapayapaan ng isip. Gayon pa man ang tunay na mundo ay ang mundo na darating pa. Ito ang tinatawag na Paraiso.