Naalaala nyo pa ba noong dumating kayo sa Kuwait sa unang pagkakataon? Lahat ng bagay ay kakaiba at ang bagong kapaligiran ay talagang kapanapanabik at kagiliw-giliw. Lahat tayo ay nakadama na para bang ang isang panaginip ay sa wakas nagkatotoo. Katulad ng isang hanimun, ang lubos na kaligayahan sa pagsisimula ng isang bagong buhay ay makulay, masaya at puno ng pag-asa. Lahat tayong mga OFWs, kahit papano, ay dumaan ng ganitong karanasan.
Di nagtagal, una nating ini- reklamo ang tungkol sa isang ‘katotohanan’ na lahat ng bagay ay haram (ipinagbabawal) sa Kuwait at ang pagkain ay naiiba. Ang mga tao ay parang nakatingin sa iyo na iba ka. Ang iba sa atin paminsan-minsan ay nakadama na para bang may isang bandila ng Pilipinas sa ating mga noo. “Filipini” ang tawag nila sa ating mga Pinoy.
Ang iba ay sinubukang baguhin ang kultura dito hanggang sa mapansin nila na sila ang nabago. Ang iba ay gumalaw na para bang sila ay nasa Pilipinas lang, at marami sa kanila ang humantong sa di kanais-nais. Sa sobrang paggawa ng mga paghahambing sa kanilang mga buhay dito at doon sa atin, marami ang sumuko at umuwi. Ang iba ay bumuo ng mga estratehiya upang mapaglabanan ang kalungkutan at magampanan ang pang-araw araw na buhay. Sila ang kasama natin hanggang sa ngayon.
Marami ang natuwa. Marami ang nagsisisi. Ngunit sa hirap ng buhay, karamihan ay pilit lunukin ang mga bagay na sa una pa lamang ay mahirap nguyain. Marami sa atin ang natuto upang maunawaan ang mga kaganapan na maaaring lubhang naiiba. Sa paglipas ng mga taon, kahit hindi natin ginusto, ngunit ang tatak ng pagiging ‘iba’ ay madalas na nating napapansin sa ating mga sarili. Iba na ang pagkatao mo ngayon at di na maibabalik pa ang dati. Bilang isang OFW sa bansang Kuwait, marami ka nang napagdaanan. Marami ka na ring sekretong tanging ikaw lang ang nakakaalam. Sana wala nang iba pang makakatuklas nito, at huwag mo na ring sabihin pa sa iba. Bagong taon na naman. Bagong simula. Bagong pag-asa. Bagong buhay.
