Paano ang Magsakripisyo

Ang sakripisyo ay maging isang sakripisyo lamang kapag ibigay mo ang isang bagay na iyong iniibig, pinapahalagahan o ninanais. Maaari mo lamang itong ibigay kapalit ng mga bagay na mas mahalaga para sa iyo, mga bagay na higit mong iniibig at ninanais. Anuman ang panlabas na anyo nito - oras, yaman, buhay, kagustuhan, kuro-kuro – ang tunay mong isinasakripisyo ay hindi ang anyo, kundi ang pag-ibig at ang halaga na kalakip dito.

Kung susundin mo ang isang maka-Diyos na debosyon, ikaw ay maging mas handa at kusang loob na maghandog ng isang sakripisyo sa Maykapal habang ang iyong pag-ibig para sa Kanya at sa Kanyang mga gantimpala ay magkakaroon ng karagdagang lalim, bugso at lakas, at habang ang tingin mo sa mga bagay sa iyong isasakripisyo ay lalong lumiliit at wala ng halaga.

Makikita natin na ang pag-ibig ang ugat ng lahat ng bagay. Maaari mong mapagtanto kung ano ang mas higit mong kailangan upang makatulong sa iyo na magkaroon ng lakas ng loob para makapaghandog.

Sa ganoong pag-ibig lamang na ang sakripisyo ay magiging bugso ng kalooban, sa halip na mananatiling isang mosyon ng pagsunod sa isang panlabas na panghihikayat. Pagkatapos nito ay makuha mo ang tunay na galak at kasiyahan sa pagtupad ng mga hinihingi ng pananampalataya.

Tandaan lagi na may dalawang uri ng pananampalataya. Ang isa ay nananatili sa ating mga labi at iyon ay ang pananampalatayang naging pabigat para sa atin. May isa pang uri ng pananampalataya na tagos sa puso, kung saan ito ay nagiging kasiyahan, ikinakatuwa, at ikinagagalak. Kapag ikaw ay may ganitong uri ng pananampalataya, pagdating ng panahon na ikaw ay kinakailangang magbigay ng iyong sakripisyo, sa oras, pera, buhay, opinyon, at iba pa, gagawin mo ito na bukal sa iyong kalooban at may kasamang saya.

Ngunit dapat maging malinaw para sa iyo, na kahit anong bagay na iyong isinasakripisyo, hindi mo ito ibigay sa mga tao, sa mga organisasyon, o kahit kanino man. Binigay mo ang lahat ng mga ito sa inyong sarili. Sapagkat sa oras na ikaw ay nagbibigay at nagkaroon ka ng kasiyahan, tuwa, at galak sa iyong ginagawa, walang ibang nakikinabang sa mga ito maliban sa iyong sarili mismo. Ikaw ba ay mapapagod sa pagbibigay ng paulit-ulit para sa iyong sarili?

Kung gayon, ito ba ay pagkamakasarili? Hindi. Sapagkat ito lamang ay nangangahulugan na tayo ay naniniwala na ang ating tunay na kasaganaan at tagumpay ay nakasalalay sa ating pagpapasakop sa kalooban ng Maykapal. Sa pamamagitan ng sakripisyo ating pinasikapang maabot ang mas mainam at mas mabuting uri ng buhay ngayon habang hinahangad natin ang isang matagumpay na buhay na walang hanggan sa hinaharap.
Samakatuwid tayo ay dapat magpasalamat dahil ibinigay sa atin ang pagkakataon na makapagsakripisyo. Subalit kung ang ating ibinibigay ay para sa iba pang kadahilanan, magiging lubhang mahirap para sa atin ang magbigay ng mas malaki pang sakripisyo, o patuloy na gumagawa nito sa ilalim ng ano mang katayuan o kalagayan. Dapat ang ating mga hangarin ay likas at ang espiritu ng sakripisyo ay hango sa kaibuturan ng ating mga puso. Ito ang sakripisyong tunay at wagas. (UAYA)

Ano Ba ang Sakripisyo?

Sa isang mas malawak na pang-unawa, ang 'sakripisyo' ay nangangahulugan ng pagsuko at pagbitiw sa mga bagay-bagay na mahalaga o ninanais. Ang mga bagay-bagay na yaon ay tulad ng oras, kayamanan, kabuhayan, damdamin, pag-uugali, opinyon at adhikain. Ang mga ito ay ating tinalikuran para sa kapakanan ng isang bagay na mas kailangan, mas karapat-dapat o higit na mahalaga. Dapat tandaan, na sa una pa lang, ang pinaka-ugat sa salitang sakripisyo ay nangangahulugan ng pagkatay ng mga hayop o tao bilang handog sa Diyos. Ito ay nangangahulugan ng pagbigay at pagsuko sa Diyos ng ilang mahalagang pag-aari.
Ang sakripisyo ay ang esensya sa buhay ng mga mahusay at matagumpay, ngunit ordinaryong mga tao. Kung wala ito, ang buhay ay di mapayapa, walang pagkakaisa at pakikipagtulungan, puno ng sigalot at alitan. Ang ganitong uri ng buhay ay magdudulot ng pagkamakasarili, pagkamainggitin, at agarang pagbigay-kasiyahan ng mga hinahangad. Bukod dito, walang pamilya o komunidad ang iiral at makamit ang pagkakaisa at lakas kung walang sakripisyo mula sa mga kasapi nito. Dagdag dito, walang pagpupunyagi ng tao na maaaring magtagumpay upang maabot ang layunin nito maliban kung ang isa ay handang magsakripisyo sa mga bagay-bagay na minamahal o ninanais.
Kung ano man ang totoo sa ordinaryong buhay ng tao at mga pagpupunyagi nito, kung anuman ang kanyang likas na katangian o kahalagahan, tiyak na mas totoo ito sa isang buhay na may maka-Diyos na debosyon. Sapagkat ito ay nangangahulugan ng pagsuko ng iyong buong pagkatao sa Diyos, hindi lamang sa iilang mga pag-aari. Kung tutuosin ito na ang pinaka-mataas na antas ng pagsasakripisyo. Ito ay magtatakda para sa isang pakikibaka na walang humpay na ilulusad, sa loob at sa labas ng ating pagkatao, hanggang sa ito ay magiging isang buhay na katotohanan.
Sakripisyo ang pagkain sa binhi ng pananampalataya. Ito dapat ang palaging kasama upang ang landas ng pakikibaka ay maaaring tahakin. Ito ay isa sa mga susi na kapag wala ito ang saradong mga pinto ay hindi mabubuksan. Ito ay totoo kahit na ang landas na kinuha ay pang-personal man, na mayroong hangaring maabot ang mas mataas na antas ng espirituwal at moral, o para sa lipunan, na ang hangarin ay upang hubugin ang isang buhay at isang lipunan tungo sa debosyong maka-Diyos. At ito ay tunay at wagas, kapag ang dalawang mga landas na ito sa mas nanaising magsanib ng sabay-sabay. Sapagka para sa mga dakilang layunin ng buhay at mga landas na mahihirap, mas malaki ang pangangailangan ng sakripisyo. (UAYA)

Ang Sakripisyo

Paminsan-minsan gusto kong ibahagi ang ilang mga kwento na nakarating sa aming tanggapan mula sa aming mga mambabasa. Minsan ito ay tungkol sa buhay nating mga OFW, tungkol sa isang matapat na asawa, o ng isang mabuting anak. Minsan ito’y mga salita lamang na maaaring makapagbibigay sa ating pag-asa, pampalakas ng loob para sa atin. Anuman ang kuwento ay may dulot na paalaala na ang ating mga pakikibaka ay hindi kailanman mai-panalo nang walang sakripisyo. Para sa iba, ang sakripisyo ay nangangahulugan ng pagbitiw sa mga bagay na minimithi. Para sa iba, ito ay pagbibigay ng kanilang mga panahon upang makatulong. Para sa mga may angking talino sa larangan ng panitikan, ang kanilang mga kontribusyon ay maaaring pagsulat o pagbabahagi ng mga mensaheng pamukas-sigla sa harap ng mga tagapakinig.

Sa ano mang paraan tayo tutulong, ating ginagamit ang ating mga talento, ang ating mga kakayahan, ang ating panahon. Ginagawa natin ang mga ito ng paunti-unti, dahan-dahan, hindi biglaan. At kung lahat tayo ay magkaka-isa at sabay-sabay sa ngalan ng sakripisyo, ang ating mga pagsisikap upang maabot ang kahit anong layunin ay magiging mas magaan. Sa ganitong paraan nauunawaan natin na mayroong mga bagay na mas mahalaga pa kaysa sa kung ano ang ginugusto natin.

Ano ang humahadlang sa mga tao upang baguhin ang kanilang buhay? Ang pagsasakripisyo. Ang mga tao ay ayaw magsakripisyo ng oras o panahon, pera, at iba pa, upang gumawa ng aksiyon tungo sa pagbabago. Maririnig mo ang mga tao na nagnanais at nag-uusap tungkol sa pagbabago, ngunit pagdating sa paggawa ng aksyon karamihan ay walang panahon, o naghihintay pa sa tamang panahon. Kailan ba ito darating? Kailanman ay hindi natin malalaman kailan ang perpektong panahon upang simulan ang aksyon upang magbago. Kung ikaw ay hindi nagkaroon ng panahon sa buwang ito at sa tingin mo ay magkaroon ka nito sa susunod na buwan, maaaring hindi ka na kailan man magkakaroon pa. Ito ay isang lumang kaugalian ng marami – ang pagpapaliban. Madalas akong tinatanong kailan ang tamang oras upang magbago at ang lagi kong sagot ay NGAYON NA. Simulan mo na ngayon dahil anumang gulo ang meron ka sa kasalukuyan ay malamang nariyan pa rin bukas, kaya bakit ka pa maghintay? Karamihan din ay hindi alam kung saan magsisimula. Kung ganon magsimula kung saan ka naririyan ngayon, at simulan mo ang mga bagay na ginugusto mo at nais mong gawin. Pagkatapos ay pilitin mong magkaroon ng kaalaman, sanayin mo ang iyong sarili at magdagdag ng iba pang mga pamamaraan upang mai-angat mo ang iyong sarili sa loob ng takdang tagal ng panahon. Hindi nito kailangan pa ang maraming kaalaman ngunit ang pagbigay aksyon sa mga bagay na alam mo na ay tutulong sa iyo na makamit ang napakalaking tagumpay, hindi man kaagad ngunit may katiyakan.

Sa madaling salita, upang maging matagumpay sa lahat ng iyong mga ninanais, kailangan mong mag-sakripisyo. Gumawa ng aksiyon ngayon upang baguhin ang iyong buhay at huwag nang ipagpaliban pa. Bukas ay maaaring hindi ang tamang oras, at walang nakakaalam kung bukas ay nandirito pa rin tayo.