ni Joshua Barbas, Maki-Alam Kuwait, Pag-usapan Po Natin!
Ito na naman po tayo sa ating buwanang kwentuhan na hatid sa atin ng KPCC at mula sa ating mga nalikom na mga salaysayin ng mga piling-piling istorya ng mga bayaning Kababayang-OFW sa Kuwait na sa ngayon ay unti-unti na tayong iniiwan ng malamig na panahon at maalikabok namang mga tanawin ang ating masasaksihan dahil hudyat o tanda naman ito na nagpapalit na ng panahon patungo sa tag-init, nawa’y wala pa rin sanang sawa magbahagi ang ilan pa sa mga Kabayan nating nag-e email sa inyong lingkod, tungkol sa kani-kanilang gustong ibahagi sa atin dito sa Maki-Alam monthly series na ka-kwentuhan na natin sa 2 taong nakalipas. Sa mga nag-send maraming salamat po sa inyong pakikiisa, sa ibang ‘di pa napa-publish ang kanilang kwento hintay lang po at atin itong iniipon pa at gagawan natin ito ng isang format o buo na salaysayin para pasok at akma sa susunod na mga issue ng ating pagsasaluhan sa mga susunod na buwan. Doon naman sa mga gustong mag-email ng kanilang kwento ito po ang email add natin: j8shua_2020@yahoo.com, at maraming salamat sa pakikibahagi at pakikiisa ng mga Kabayan.
Ang tema natin ngayon ay kwentong mga balik-bayan, at umuwi sa Pilipinas bilang temporary nilang bakasyon. Ilang piling istorya ng mga Kabayan natin na umuwi pangsamantala para masilayan o makita ang kani-kanilang mga mahal sa buhay sa ating inang sinilangang bayan. Madalas excited, ‘di makatulog, isip ng isip sa schedule kung kailan na ang uwi, maraming gustong ibaung pasalubong ayon sa listahan na inihanda o request ng kaanak sa atin pero ang budget pang-ticket lang, maraming extrang bitbitin at pasuyo pa ng ilang kakilala para maisingit sa mga maletang ‘di na magkasya ang mga gamit na dala, kaya naman ‘di namalayan over-bagged na pala, sige pa rin ng sige, doon na lamang magkaka-alaman sa airport kung excess na ang kilo ng dalahin sa limit ng bagahe ng airline services sa iyo, pero ang ibang diskarte pasuyo naman Kabayan wala ka namang ibang dalahin pa-share naman itong over kung kilo sa iyong baggage, ito ang kadalasang mapupuna, maririnig at mga eksena o tagpo sa airport kung atin lamang masasaksihan, ika nga ‘iba talaga ang Pinoy!’ although ganito na rin naman sa ibang lahi, basta pwedeng iuwi talagang ipipilit kaya nga madalas na tanong ng mga ibang lahi partikular ang mga Arabong Kuwaiti, for-good ka na ba? o retired ka na ba sa Kuwait? Sagot ng ating mga kabayang magbabakasyon, “Ay hindi first time na uwi ko ito!”
Si Juster taga-Baguio, 5 taon nang Barista sa isang kilalang pinapasukang coffee company na naka distino sa Fahaheel, pamilyado at may 2 anak na nasa piling ng asawang housewife doon sa nasabing lugar sa Pilipinas. Tuwing ika-2 taon ang uwi at schedule ng bakasyon n’ya kaya naman pag nagbakasyon ay hinuhusto at sinusulit n’ya ang 2 buwang kapwa special na treatment o VIP ika ‘nga na pag-aasikaso n’ya sa buong pamilya at sa kanya ng mga biyanan pati buong pamilya. Kaya ‘nga lang, kung ku-kwentahin ang mga nauubos nyang gastusin ay talagang simot ang kanyang budget. Buti na lang kahit housewife lang ang Misis ay maabilidad sa lutuing bahay at merienda ang sideline na diskarte niya sa tuwing umaga at tanghali ito’y nakadisplay sa labas ng bahay nila at ito’y ibenibenta. Dahil sa ang lugar nila ay daanan ng mga papasok sa trabaho at eskwelahan. Kaya ‘nga akma itong pinagkakitaan ng may bahay n’ya. Kaya ‘nga kahit konti lang ang buwanang padala ni Bro ay ok pa rin naman sa Misis n’ya dahil ang pangalawang plano naman nila ay ang magpagawa ng bahay sa Las Piñas o Cavite, bukod pa sa regular na pag-iimpok o pagdedeposito nila ng maliit na savings para sa pag-aaral ng 2 nilang anak. Monitored nilang mag-asawa ang buwanang budget kaya naman talagang maayos sa usaping gastos ito lang talaga ang bakasyon ang ‘di ma-limit ang flow ng gastusin na ‘di ma maintain ang outcome ng pera. Sa susunod na taon ay tutungtong na ng Kolehiyo ang panganay nila kaya sure na mas malaki ang dapat na ilaang budget sa mga anak na gustong maging PMA student, take note ah, hindi ‘Pahinga Muna Anak’ kundi Philippine Military Academy siya mag-aaral. Joke lang po sa mga mambabasa. Para sa ating kapatid na ito ang bakasyon para sa kanya ay gamot sa 2 taong homesick na sakit niya, pero salamat na lamang daw at may internet para maging anti-biotic sa kanyang pangungulila sa pamilya, ito na rin ang diskarte n’ya para maturuan ng leksyon o aralin sa mga assignment ang mga anak. Kaya ‘nga lang sacrifice talaga kasi puyat siya sa chatting sa mga anak dahil iba ang oras sa atin advance ng 5 hours ang deperensya. Kung ako lang ang masusunod gusto ko mapabilis pa lalu ang oras para 2 years na naman ulit at para bago ulit na bakasyong grande. Ito kagagaling lang ng uwi sa Pinas, start ulit sa zero pati budget zero din, ‘hay ang buhay OFW ‘nga naman!
Si Tito ng Pasig City, 10 years na sa Ministry of Health bilang x-tray nurse assistant sa Shuwaikh, malaki ang sahod kaya naman taunan kung umuwi para magbakasyon sa atin at lagi ding may regular na mga cargo boxes kung magpadala sa kanyang mga magulang at kapatid sa atin. Solo (single) sa buhay ngunit may napupusuan na rin at planong pakasalan na, kung husto na ang ipon at schedules. Ang ating 35 years old na relihiyosong Kababayan, na walang ginawa kundi trabaho-accomodation lang ang routine sa araw-araw na buhay, madalas abala sa mga online studies sa internet, maparelihiyon o anumang bagay na makakapag-update sa kanyang kaalaman, new gadgets ng mga computers, website designs at s’yempre pag-da-da’wah (share ng religion) ang laging tinututukan sa Internet. Ito ang galaw ng mundo na ating kapatid na talaga naman kakaiba at lagi lamang sa flat sa Reggai buong linggo. Kaya naman ang bakasyon para sa kanya ay ‘di naman masasabing importante o priority n’ya every year, although allowed sa Ministry na pinapasukan niya. Dahil sa single pa lang ‘di pa masyado sa mga commitment ng buhay. Siguro soon magbabago din ang mga gawain ko bilang adjustment sa lahat pag nakasal na kami ng girlfriend ko na nasa London bilang Nurse doon at next year kukunin ko na siya at matapos ang kasal sa aming sabay na bakasyon ay ipa-family visa ko na lamang siya dito sa Kuwait. Kaya sure dito na namin masisimulan ang aming pamilya, InshaAllah!
Si Angel na taga Nueva Ecija, namamasukan sa opisina ng mga agency ng mga maid sa Jabriyah, 6 na taon na rin siya dito sa Kuwait at nagsimula din sa trabahong Kasambahay o maid sa parehas n’yang amo sa office na pinapasukan ngayon, dahil sa husay at marunong sa Computer at magsalita ng Arabic ang naging puhunan niya. Madalas ang bakasyon ng ating bidang ito, dahil related sa kanyang trabahong mag-asikaso ng mga applicants sa atin at mag-process na rin ng mga importanteng papeles doon sa Manila ang madalas na lakad ng kanyang uwi sa atin. Masaya siya sa kanyang trabaho kaya naman kahit ‘di kalakihan ang sahod o husto lang para sa kanya ay alaga naman siya ng opisina niya hinggil sa bakasyon madalas 1 o 2 beses taon-taon. Kaya naman madalas maraming pasuyo sa kanya, at madalas suki rin siya sa OWWA at POEA sa mga lakaring dokumento. Payo lang n’ya sa atin na ‘wag nating gayahin ang mga nababalitang mga nahuling mga Pilipino sa ibang bansa o lugar, na dahil sa mga pasuyo na mga bitbitin o padala na may kontra-bando pala (drugs o mga bawal na bagay sa Kuwait pati na sa ibang panig ng mundo). Kahit pa bawal na inumin o baboy never itong ipinasok ng ating kapatid na ayaw niyang mabahiran ang tiwala ng kanyang amo sa kanya. Ika nga n’ya aanhin ko ang bawal na iyan kung ‘yan ang sisira sa maganda kong buhay bilang OFW dito sa abroad. Mahirap ang buhay sa atin kaya ‘wag sayangin ang pagkakataong naghanapbuhay ng maayos sa bansang iyong pinaglilingkuran. Magandang payo ito Sis sa lahat.
Ang pamilyang Tolentino ng Salwa, buong pamilya sila kung magbakasyon sa ‘Pinas. Dala ng mga panahon na itinatapat sa bakasyon ng mga anak sa eskwela at ito na rin ang diskarteng sched na uwi nila mag-asawa para naman buo at walang iniisip na kung anu-ano o pag-aalala at masayang maituturing ang planong ito kaya naman kahit malaki ang budget na dapat ilaan walang choice ang mag-asawa kundi talagang dapat laanan ng gastos at oras ang bagay na ito. Masaya ang mga Lolo at Lola sa atin sa Calamba, Laguna kaya naman masaya talagang maituturing ang tuwing ika-2 taon na plano nilang umuwi sa atin, sa ganitong pagkakataon din ay natututunan ng mga anak nila ang pamumuhay sa ating bansa dahil ‘nga dito sila ipinanganak ipinapakilala din ng mga magulang ang buhay ‘Pinas para pag High school o Kolehiyo na ng mga anak ay ‘di ito mangapa o mahirapan sa adjustment sa atin. Ang bakasyon ay maituturing ‘ngang mahalaga sa pamilyang ito dahil sa paghuhubog sa isip ng kanilang mga anak na kapwa pa ngayon na sa Elementarya ngunit buo na ang plano pag-tungtong sa High school ay iba na ang magiging plan. Dahil obvious iba talaga ang budget ng mag-asawa kapwa magaganda ang profession ng mga trabaho dito sa Kuwait. Hindi man nila pinapansin ang gastusin pero tulad din sila ng ibang Kabayan natin na ubos ang budget tuwing uuwi at simula din sa zero pag balik sa bansang ito, ngunit plano lang nila ‘wag lahat ibaon o dalhin ang lahat ng budget dahil mahirap komontrol ng gastos sa atin, kailangang may itinira o itinabi para sa pagbalik sa Kuwait. Tama po kayo, tama ang advice n’yo marami ditong nakaka relate.
Iba talagang kwentong bakasyon, maraming alaalang maibabahagi at masasabi, masarap isipin na sana ‘di na matapos ang buwang pananatili sa mga kapamilya sa ating bansa, pero reyalidad talaga na laging matagal ang sakripisyo muna na puhunan, bago matamo ang maikling bakasyon. Kaya ‘nga pati ako naka-relate, ang titulo ng kwento natin ay ‘di na bakasyon, naging ‘bakas-na-lang iyon’ (kahapong nakaraan). Ikaw kelan ang uwi mo, ‘di ka na ba uuwi sa atin, ‘miss ka na ng Nanay at Tatay mo, ng asawa’t anak mo. Hay! Nakaka-miss talaga.
Ito na at huling yugto na naman ng ating pinagsaluhang mga salaysayin ng mga kwentong bida natin ngayon. Nawa’y nakapagbahagi kami ng ilang mga payo at inspirasyon sa mga suking mambabasa ng seryeng ito. Hanggang sa muli ng mga istoryang Pinoy sa Kuwait. Maraming salamat sa mga mambabasa at ikaw na nagbabasa nito, send ka naman ng kwentong buhay mo, kahit ano pa yan, sige na paalam sa lahat. Masalam!
