Ang katapatan ang pinakamahusay na patakaran, ito ay laging marinig natin mula sa ating mga nakakatanda. Ang katapatan ay ang katumbas sa pagsasalita ng katotohanan at ang paglikha ng tiwala sa isipan ng iba. Kabilang dito ang lahat ng uri ng komunikasyon, mapa-berbal man o hindi. Ang katapatan ay nagpapahiwatig ng walang panlilinlang. Ang isang pahayag ay maaaring totoo ngunit hindi pa rin tapat kung ang intensyon nito ay upang dayain ang mga nakikinig. Ganon din, ang isang kasinungalingan ay maaaring masabi na may katapatan kung ang nagsasalita nito ay talagang paniwalang-paniwala na ito ay totoo.
Ang katapatan ay kadalasang itinuturing na isang mahusay na pag-uugali. Ito ay may malakas at positibong katayuan sa halos lahat ng sitwasyon. Ang katapatan ay nagpapadali sa mga komunikasyon at palitan ng impormasyon, sapagkat ang tapat na mga mamamahayag ay agad pinagkakatiwalaan. Dagdag dito, ang katapatan ay tumutulong sa pagbuo ng buklod ng tiwala sa pantaong mga relasyon. Sa kabaligtaran, ang pagsisinungaling ay isang pag-uugaling ginagawa na may layuning palilinlang. Ang pagsisinungaling, bagaman ito ay karaniwan, ay inaayawan kahit ng taong sinungaling. Iginigiit niya na siya ay nagsasalita ng katotohanan, sapagkat alam niya na ang katotohanan ay iginagalang sa lahat ng dako, habang ang pagsisinungaling ay inaayawan kahit saan. Ang pagsisinungaling ay hindi lamang ang pagka-walang katapatan, ngunit ito rin ay tanda ng pagiging duwag. Ang pinaka-grabe sa mga taong sinungaling ay yaong isinasantabi ang katotohanan. Wala silang lakas ng loob upang sabihin ang tama, bagkos naglilibot at ikinakalat ang mga kung anu-anong hindi tunay at hindi totoo. Ang isang kasinungalingan na may halong totoo ang pinakamasama sa lahat ng pagsisinungaling
Sa pangkalahatan, ang katapatan ay itinuturing na magandang asal at ang pagsisinungaling ay hindi.
Ullessis Ahmad Yusuf Abaya
No comments:
Post a Comment