Maraming tao ang naniniwala na may dahilan para sa ating pananatiling buhay at kadalasan ito ay batay sa relihiyon. Maaaring isang napaka malalim na paniniwala na ang tanging dahilan kung bakit tayo ay nandidito sa mundo ay dahil kinakailangan nating magsilbi para sa isang layuning bahagi sa isang dakilang plano. Ang ating pag-iral ay isa lamang maikling hakbang, isang 'pagsubok' bago tayo pumunta sa mas totoong buhay. Ito ay isang napaka-matibay na paniniwalang mahirap baliwalain, kahit sa mga taong hindi naniniwala nito.
Sa buong kasaysayan nagkaroon na ng maraming bilang ng mga tao na may ginawang sakripisyo para sa kapakanan ng iba, kahit ang sariling buhay ay ibinigay para sa kanilang mga ipinaglalaban. Marahil sila ay namatay na may kasiyahan sa pagkakaalam na sila ay mayroong nagawang isang makabuluhang kontribusyon sa pag-unlad ng sangkatauhan. Maaaring tama sila, ngunit ano ang kanilang nakamit? Ang isang mas mabuting buhay para sa mga naiiwan na kung saan ang lahat ay nagpapasalamat?
Ngunit may ilang mga tao na hindi kumbinsido na mayroong "kabilang buhay." Gayunpaman, ang hinaharap ay hindi maaaring baliwalain dahil lamang sa iilang hindi kumbinsido nito. Kung ang Tagapaglikha ay kayang gumawa ng kahit ano, at wala ng susunod pa maliban sa mundo ito, tiyak ang Kanyang ginawa ay hindi kanaisnais para sa atin. Madalas nating makita ang mga tanda ng mga kamay ng Tagapaglikha bilang tagapagpanatili sa ating mundo, ngunit nakikita din natin ang kawalan ng katarungan. Dahil ang Maylikha ay makatarungan, dapat lamang na pagkatapos sa mundong ito mayroon pang isang naghihintay na magbibigay ng kabayaran sa mga taong nagtitiis, at katarungan sa mga gumawa ng kamalian.
Upang magkakaroon ng iba’t-ibang mga karanasan, ang mga disenyo ng bawat kapaligiran ay ginawa ng Maylikha ayon sa kinakailangan. Ang mga lugar ng gantimpala at kaparusahan ay dapat na ganap na naiiba. Kaya nilikha Niya ang dalawang mundo: ang daigdig na ating ginagalawan ngayon at ang susunod pagkatapos nito. Ang ngayon ay kaharian ng natural na mga batas, at nandirito ang lahat ng karapat-dapat para sa ating mga espirituwal na pakikibaka. Ang susunod ay kaharian ng espirituwal na mga batas; at nandodoon ang lahat ng karapat-dapat para sa kasiyahan ng mga gantimpala.
Ang susunod na mundo ay isang mahalagang bahagi ng tunay na pagsamba. Ang sinaunang mga propeta, mga iskolar, at mga pantas ay laging tumutukoy sa kabilang buhay. Ang mga aklat at mga kasulatan ay gumawa ng maraming mga pagbabanggit nito. Walang pag-aalinlanganan na sa buong kasaysayan, ito ay isang batayan ng lahat ng porma ng pananampalataya, na mayroong susunod na mundo, mayroong kabilang buhay.
Hindi lamang para sa katarungan, ngunit para sa ating tunay na gantimpala. Ang tunay na kahanga-hangang karanasan sa pagiging isa sa mga tatanggap ng gantimpala sa paggawa ng mabuting gawain dito sa mundo, ay maaari lamang na maranasan sa isang lupain na sadyang ginawa para sa gantimpala at pagkamalapit sa Walang-hanggan. Ang mundong ito ay ganap na naka-disenyo para sa mga hamon; ang susunod na mundo ay ganap na naka-disenyo para sa kasiyahan at tuwa kasama ang Maylikha. Iyon ang dahilan kung bakit may mga pangangailangan na magkaroon ng dalawang kaharian. Iyon ang dahilan kung bakit ganito ang ating mundo. Ang bawat aspeto ay isang pagsubok at paghamon.
Ang susunod na mundo ay dinisenyo para sa kanyang sariling layunin, kung saan matutunghayan ang puro at lubos na kaligayahan. Kapag inilagay sa kanilang tamang pananaw, ang lahat ng mga problema sa buhay ay maging maliwanag. Hindi maging madali, hindi maging kaaya-aya, ngunit maging maliwanag. At kapag naiintindihan ng isang tao ang paghihirap, ang kanyang mga pasanin ay mapagaan ng lubosan. Kaya maaari pa rin tayong magkaroon ng kapanatagan ng kaluluwa at kapayapaan ng isip. Gayon pa man ang tunay na mundo ay ang mundo na darating pa. Ito ang tinatawag na Paraiso.
No comments:
Post a Comment