Ang Gansa

Kaugalian ng mga gansa ang monogamya o pag-aasawa ng minsan lang. Ang kanilang samahan ay tatagal ng maraming mga taon, at sa ilang mga kaso ay tatagal habang-buhay. Kapag ang isa ay madatnan ng wala sa oras na kamatayan ang naiwang kapareha ay di magtagal at sa kalaunan ay mamamatay din. Hindi man ito pagpapakamatay, ngunit ang kamatayan ng isang pusong basag ay para naring isang pagkilos ng pagpapakamatay.
Ang mga gansa ay isang simbolo ng pag-ibig o katapatan dahil sa kanilang mahaba at walang pagkupas na relasyong monogamya. Sa iba pang mga sanggunian sa klasikal na literatura isinama ang paniniwala na sa oras ng kamatayan, ang isang tahimik na gansa ay kakanta ng isang napaka-gandang awit – at dito nanggaling ang pariralang ‘swan song.‘

Ang mga gansa ay iginagalang sa mga taga-India. Ikinukumpara sa mga taong banal na ang pangunahing katangian ay ang mamumuhay sa mundo na hindi nakibahagi nito, tulad ng balahibo ng isang gansa na hindi nababasa bagaman ito ay nasa tubig. Ang salitang Sanskrito para sa gansa ay hamsa o hansa (gansa rin sa Visayas, salitang mula India), at ito ay ginagamit bilang sasakyan ng maraming mga dyosa. Ito ay nabanggit ng ilang beses sa panitikang Vedic, at ang mga taong umabot na sa dakilang espirituwal na kakayahan ay minsan ding tinatawag na Paramahamsa (Dakilang Gansa) sanhi ng kanilang espirituwal na biyaya at kakayahang maglakbay sa pagitan ng iba't-ibang mga espirituwal na daigdig. Sila ay naniniwala din na maaaring inumin ng isang gansa ang gatas at iwanan ang tubig mula sa isang platitong mayroong magkahalong gatas at tubig. Ito ay isinasaalang-alang bilang isang mahusay na kalidad, tulad ng ipinapakita sa pamamagitan ng tula na ito sa Sanskrito:

Ang gansa ay puti, ang pato ay puti,
kaya paano makilala ang pagkakaiba ng mga ito?
Sa pamamagitan ng gatas-at-tubig na pagsubok,
ang gansa ay napatunayang gansa, at ang pato ay napatunayang pato!