Walang utos na kinakailangan pa upang ibigin ng tao ang kanyang sarili. Mayroong isang utos na ibigin natin ang ating kapwa gaya ng ating sarili, ngunit maliban sa napakabihirang pagkakataon, tayo ay hindi handang suungin ang isang panganib alang-alang sa ating kapwa. Kung hayaang pag-ibig lamang ang iiral, ito ay hindi sapat sapagkat ito ay masyadong maluwag, masyadong masunurin. Ito dapat ang pundasyon, ngunit hindi ito ang kumpletong istraktura. Para sa isang tao, ang unang pag-ibig ay laging napakahusay,napakagaling, hanggang makatagpo siya ng kanyang ikalawang pag-ibig.
Kapag ang pag-ibig ay labis na, madalas ang dulot nito sa isang tao ay ang pagkawala ng dangal o pagiging karapat-dapat. Dahil lamang sa pag-ibig mo sa isang tao ay hindi nangangahulugan na ikaw ay maabala na sa kanya. Ang pag-ibig ay hindi isang bandage pangtakip ng mga sugat. Kung minsan, kapag balikan mo ang isang sitwasyon, mapagtanto mo na hindi ito ang iyong inaakala. Dumating ang isang tao sa iyong buhay. Ikaw ay nahulog sa bitag ng pag-ibig. Ngunit maaaring ito ay kilos-batang pagkahibang lamang, o marahil ito ay isang kawalang-kabuluhang sandali lamang. Lahat ng pag-ibig na hindi naka-base sa pagkakaibigan, ay tulad ng isang malaking bahay na itinayo sa buhangin.
Ang pag-ibig ay isang damdaming kakaiba na maaaring isa sa mga pinaka-nakapagtataka sa buong mundo. Minsan ang mga emosyon na kaugnay sa pag-ibig ay napakaligaya, at may mga oras ding ito ay talagang nakakasakit. Sa bandang huli, ang pag-ibig ay isang bagay na karamihan sa atin, kung hindi man lahat, ay makatagpo nang hindi sinasadya. Ibat- ibang mga paraan upang tukuyin kung ano ang pag-ibig at iba't-ibang mga paraan upang ibigin ang isang tao o kahit ang iyong sarili. Walang eksaktong gabay kung paano ang umibig. Hindi rin maaaring diktahan ang isang tao upang ibigin ang sinumang di niya gusto. Maaari kang magpalimos ng pag-ibig, ngunit di mo saklaw ang kakayahan ng iba upang ibigin ka.
Laging may kabaliwan sa pag-ibig. Ngunit mayroon ding mga dahilan sa kabaliwan. Ngunit iyan ay hindi nangangahulugan na dapat mong payagan ang isang tao upang abusuhin o maliitin ka. Ang pagbibigay ng pagmamahal ay walang katiyakan na makakatanggap din ng pagmamahal.Subukan mong umibig para sa kapakanan ng pag-ibig. Maunawaan mo sana na ang isang tao ay maaaring magkaroon ng ibang paraan ng pagpapakita ng kaniyang pag-ibig para sa iyo; huwag mong asahan na mahalin ka tulad ng pagmamahal mo. Ang manunulat na sina Rumi, Hafez at Sa'di ay mga larawan ng silakbo ng damdamin at pag-ibig na ipinagkaloob ng kultura at wikang Persia. Mahigit pitong daang taon na ang nakaraan, si Sa'di ay sumulat:
“Ang mga anak ni Adan ay mga galamay ng isang katawan,
Bilang mga nilikha sa isang likas na katangian.
Kapag ang matinding panahon ng kalamidad ay magpahirap sa isang paa,
Ang iba pang mga bahagi ay hindi maaaring manatili at magpahinga.
Kung ikaw ay walang pakikiramay para sa mga paghihirap ng iba,
Ikaw ay hindi karapat-dapat na tinatawag sa pangalang ‘tao.’
Sa kultura ng Persia, ang lahat ay saklaw ng pag-ibig at ang lahat ay para sa pag-ibig, simula sa pagmamahal ng mga kaibigan at pamilya, mag-asawa, at sa huli ang pag-abot sa banal na pag-ibig na siyang pangwakas na layunin sa buhay.
No comments:
Post a Comment