Sabi ng isang dalubhasa sa pilosopiya mula sa kanluran, na lumilitaw na ang tao ay isang estranghero sa malawak na sanlibutan. Tila ang tao ay hindi ginawa para sa mundo, ni ang mundo na ito ay ginawa para sa tao. Parehong tila hindi magkabagay.
Ang tao ay ipinanganak na may potensyal na walang hanggan, ngunit sa kasalukuyan mundo makahanap lamang siya ng napaka-limitadong gamit para sa mga ito. Ayon sa kanyang likas na katangian, ang tao ay nagnanais na mabuhay magpasawalang-hanggan, ngunit di magtagal, at di man niya gusto, ang kamatayan ay darating upang taposin ang kanyang buhay. Siya ay kumupkop ng katakut-takot na dami ng mga hangarin sa kanyang puso, ngunit ang mga ito ay hindi kailan man natupad. Siya ay nagtalaga ng isang buhay ng mga pangarap sa kanyang kaisipan, ngunit ang mga pangarap na ito ay hindi kailanman maisasakatuparan. Sa ganitong kalagayan, ay walang pagkakaiba sa pagitan ng isang mahirap na tao at ng isang mayaman. Bakit hindi magkabagay ang tao at ang kasalukuyan mundo? Maaari nating makita ang mga sagot kung ating maunawaan ang Paglikhang Plano ng Diyos.
Ang katotohanan ay ang Diyos - ang Maylikha ng tao, ay lumikha ang tao ayon sa Kanyang plano. Para maging malapit sa planong ito ay kinakailangan para sa isang tao na magkaroon ng isang masusing pag-unawa ng kanyang sarili - tulad ng paggawa ng isang makina ay maaari lamang mauunawaan kung pag-aralan natin ang mga disenyo ng makinista na gumawa nito. Bukod sa isip ng makinista, walang iba pang mga bagay na maaaring magpaliwanag kung para sa ano ang makina ay sinadya. Ang kalagayan ng tao ay magkatulad.
No comments:
Post a Comment